Το Σωματείο Εργαζομένων στη μκο άρσις καλεί τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες στη ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ να συμμετέχουν την Κυριακή 8 Μάρτη στο Συλλαλητήριο στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Το 2019 για πρώτη φορά στις 8 Μάρτη έγινε απεργία με τις γυναίκες στην
πρώτη γραμμή του αγώνα με αιτήματα για δημόσιους δωρεάν παιδικούς
σταθμούς που θα λειτουργούν όλο το 24ωρο, ισότητα στους μισθούς και τις
συντάξεις, ΚΑΠΗ και γηροκομεία σε κάθε γειτονιά, δημόσιες και δωρεάν
δομές για οικογενειακό προγραμματισμό, δημόσιες και δωρεάν εκτρώσεις και
αντισύλληψη.
Αυτή η ημέρα ήταν πάντοτε υπόθεση του εργατικού κινήματος, μιας και από τους αγώνες του προέκυψε αυτή η "επέτειος" στις αρχές του 20ού αιώνα. Η 8η Μάρτη είναι η μέρα που οι υφάντριες της Νέας Υόρκης το 1857 σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσής τους. Οι γυναίκες της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού κατέβηκαν σε μαζική διαδήλωση στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες δουλειάς, ίσες αμοιβές με τους άνδρες και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η διαδήλωση πνίγηκε στο αίμα και αποτέλεσε σταθμό στην πάλη των εργατριών γυναικών.
Η Ημέρα των Γυναικών μόνο "επετειακή" δεν είναι! Είναι μέρα-σύμβολο για τους αγώνες των γυναικών ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης, στην εργασία, την κοινωνία, την οικογένεια. Η περσινή απεργία των γυναικών έβγαλε εκατομμύρια γυναικών στο δρόμο σε όλο τον πλανήτη.
Παρά τα μεγάλα λόγια για τις πολιτικές ισότητας στην ΕΕ, οι εργαζόμενες γυναίκες στην Ευρώπη πληρώνονται λιγότερο από τους άντρες συναδέλφους τους, τα ποσοστά ανεργίας τους είναι πολύ μεγαλύτερα, ενώ οι γυναίκες αποτελούν κατά κύριο λόγω τη στρατιά των ελαστικά, κακώς αμειβομένων, ανασφάλιστων και χωρίς δικαιώματα εργαζομένων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση με τις κατευθύνσεις και τις αποφάσεις εντείνει συνεχώς τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών.
Η Ελλάδα πρωτοστατεί αρνητικά εμφανίζοντας τον χαμηλότερο δείκτη ισότητας των φύλων στην Ε.Ε. Την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, της καταστρατήγησης των εργασιακών δικαιωμάτων, οι εργαζόμενες γυναίκες χτυπιούνται διπλά και τριπλά. Μέσα στο 2017 κυκλοφόρησε ο "δείκτης ισότητας των φύλων" που καταγράφει την ανισότητα ανάμεσα στις γυναίκες και τους άντρες στους τομείς της εργασίας, του χρήματος, της γνώσης, του χρόνου, της εξουσίας και της υγείας σε όλο τον κόσμο. Σε αυτόν, ο μέσος όρος των κρατών - μελών της Ε.Ε. φτάνει στο 66,2% και πρώτη στην ανισότητα είναι η Ελλάδα με 50%, δηλαδή με τον χαμηλότερο δείκτη ισότητας σε σχέση με τις άλλες χώρες. Η μισθολογική διαφορά στην Ελλάδα φτάνει το 45,2% ενώ στην Ευρώπη είναι 41,1%. Με βάση τα στοιχεία του 2016 από το ΙΚΑ, ο μισθός των γυναικών είναι κατά 226 ευρώ το μήνα χαμηλότερος. Η μισθολογική διαφορά στην Ελλάδα φτάνει το 45,2% ενώ στην Ευρώπη είναι 41,1%.
Πέρα όμως από αυτά την ίδια στιγμή παρατηρείται αύξηση των σεξιστικών επιθέσεων διεθνώς αλλά και μέσα στους χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα. Μισθολογικές ανισότητες, ελαστικές μορφές εργασίας, απολύσεις εγκύων και νέων μητέρων, σεξιστικές συμπεριφορές και σεξουαλικές παρενοχλήσεις, έμφυλες διακρίσεις αποτελούν την εργασιακή μας καθημερινότητα. Σήμερα οι γυναίκες αποτελούν κάτι περισσότερο από το 50% της εργατικής τάξης, επιβαρύνονται όμως πολύ περισσότερο με την δουλειά στο σπίτι. Σε αυτή την εικόνα προστίθενται πάνω στις γυναίκες και τα βάρη από τη διάλυση των γηροκομείων, των παιδικών σταθμών, της υγείας και της παιδείας, η επέλαση των μνημονίων και της διαρκούς κρατικής πολιτικής λιτότητας.
Η φετινή 8 Μάρτη έρχεται μέσα σε νέες προκλήσεις και επιθέσεις της κυβέρνησης απέναντι στις γυναίκες και το εργατικό κίνημα συνολικά.
Η πρόσφατη επίθεση στο δικαίωμα στην έκτρωση με τις αφίσες για τα “αγέννητα” παιδιά ξεσήκωσε τεράστια οργή. Επιστρατεύουν τον πιο χυδαίο σεξισμό, την προσπάθεια για πισωγύρισμα των γυναικών για να καλύψουν τις ιδιωτικοποιήσεις και τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και τις απολύσεις των συμβασιούχων.
Η επιστροφή στις “παραδοσιακές αξίες” που θέλουν τη γυναίκα στο σπίτι να γεννάει και να μεγαλώνει παιδιά, να φροντίζει το σύζυγο και τους ηλικιωμένους είναι ο πιο φθηνός τρόπος αναπαραγωγής της εργατικής τάξης και είναι απαραίτητος μέσα στη μεγαλύτερη κρίση του συστήματος.
Χρειάζεται περισσό θράσος ακροδεξιές φωνές να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα αγέννητα παιδιά και ταυτόχρονα να πνίγουν προσφυγόπουλα στο Αιγαίο ή να τα αφήνουν να πεθαίνουν στις Μόριες από ασθένειες χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μετά το κόψιμο του ΑΜΚΑ.
Φέτος ακόμα πιο δυναμικά να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα των γυναικών μαζί και με τις προσφύγισσες στη Μόρια και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που διεκδικούν ελευθερία και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης! Είναι οι ίδιοι που κλείνουν παιδιατρικά νοσοκομεία, όπως έγινε με το παράρτημα του Αγλαϊα Κυριακού στην Καλλιθέα, την παιδοψυχιατρική στο Παίδων Πεντέλης, που κλείνουν παιδικούς σταθμούς, απολύουν αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Απειλούν με απολύσεις τους συμβασιούχους που στην πλειοψηφία τους είναι γυναίκες.
Καταργούν τις ΣΣΕ, τα σταθερά επιδόματα για τα παιδιά, κλείνουν τα ΚΑΠΗ, βάζουν στόχο να διαλύσουν το Βοήθεια στο Σπίτι, τα γηροκομεία.
Οι εργαζόμενες σε ΜΚΟ εργαζόμαστε σε συνθήκες πλήρους επισφάλειας υπογράφοντας επαναλαμβανόμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου υπό το φόβο της απόλυσης και βρισκόμαστε σε διαρκή εργασιακή ομηρεία με ολοένα μεγαλύτερη παραβίαση των εργασιακών μας δικαιωμάτων.
Όλες και όλοι εμείς, εργαζόμενες κι εργαζόμενοι, που παλεύουμε για προσλήψεις, αυξήσεις, δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία για όλους, προχωράμε σε συλλαλητήριο στις 8 του Μάρτη, Ημέρα της Γυναικών στις 12μμ στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Εκείνη την ημέρα ξεσηκωνόμαστε και κατεβαίνουμε στον δρόμο ζητώντας:
💋Κατάργηση των ανισοτήτων και διακρίσεων στην εργασία!
💋Προστασία της μητρότητας, άδειες ανατροφής τέκνων!
💋Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους/ες!
Αυτή η ημέρα ήταν πάντοτε υπόθεση του εργατικού κινήματος, μιας και από τους αγώνες του προέκυψε αυτή η "επέτειος" στις αρχές του 20ού αιώνα. Η 8η Μάρτη είναι η μέρα που οι υφάντριες της Νέας Υόρκης το 1857 σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσής τους. Οι γυναίκες της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού κατέβηκαν σε μαζική διαδήλωση στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες δουλειάς, ίσες αμοιβές με τους άνδρες και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η διαδήλωση πνίγηκε στο αίμα και αποτέλεσε σταθμό στην πάλη των εργατριών γυναικών.
Η Ημέρα των Γυναικών μόνο "επετειακή" δεν είναι! Είναι μέρα-σύμβολο για τους αγώνες των γυναικών ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης, στην εργασία, την κοινωνία, την οικογένεια. Η περσινή απεργία των γυναικών έβγαλε εκατομμύρια γυναικών στο δρόμο σε όλο τον πλανήτη.
Παρά τα μεγάλα λόγια για τις πολιτικές ισότητας στην ΕΕ, οι εργαζόμενες γυναίκες στην Ευρώπη πληρώνονται λιγότερο από τους άντρες συναδέλφους τους, τα ποσοστά ανεργίας τους είναι πολύ μεγαλύτερα, ενώ οι γυναίκες αποτελούν κατά κύριο λόγω τη στρατιά των ελαστικά, κακώς αμειβομένων, ανασφάλιστων και χωρίς δικαιώματα εργαζομένων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση με τις κατευθύνσεις και τις αποφάσεις εντείνει συνεχώς τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών.
Η Ελλάδα πρωτοστατεί αρνητικά εμφανίζοντας τον χαμηλότερο δείκτη ισότητας των φύλων στην Ε.Ε. Την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, της καταστρατήγησης των εργασιακών δικαιωμάτων, οι εργαζόμενες γυναίκες χτυπιούνται διπλά και τριπλά. Μέσα στο 2017 κυκλοφόρησε ο "δείκτης ισότητας των φύλων" που καταγράφει την ανισότητα ανάμεσα στις γυναίκες και τους άντρες στους τομείς της εργασίας, του χρήματος, της γνώσης, του χρόνου, της εξουσίας και της υγείας σε όλο τον κόσμο. Σε αυτόν, ο μέσος όρος των κρατών - μελών της Ε.Ε. φτάνει στο 66,2% και πρώτη στην ανισότητα είναι η Ελλάδα με 50%, δηλαδή με τον χαμηλότερο δείκτη ισότητας σε σχέση με τις άλλες χώρες. Η μισθολογική διαφορά στην Ελλάδα φτάνει το 45,2% ενώ στην Ευρώπη είναι 41,1%. Με βάση τα στοιχεία του 2016 από το ΙΚΑ, ο μισθός των γυναικών είναι κατά 226 ευρώ το μήνα χαμηλότερος. Η μισθολογική διαφορά στην Ελλάδα φτάνει το 45,2% ενώ στην Ευρώπη είναι 41,1%.
Πέρα όμως από αυτά την ίδια στιγμή παρατηρείται αύξηση των σεξιστικών επιθέσεων διεθνώς αλλά και μέσα στους χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα. Μισθολογικές ανισότητες, ελαστικές μορφές εργασίας, απολύσεις εγκύων και νέων μητέρων, σεξιστικές συμπεριφορές και σεξουαλικές παρενοχλήσεις, έμφυλες διακρίσεις αποτελούν την εργασιακή μας καθημερινότητα. Σήμερα οι γυναίκες αποτελούν κάτι περισσότερο από το 50% της εργατικής τάξης, επιβαρύνονται όμως πολύ περισσότερο με την δουλειά στο σπίτι. Σε αυτή την εικόνα προστίθενται πάνω στις γυναίκες και τα βάρη από τη διάλυση των γηροκομείων, των παιδικών σταθμών, της υγείας και της παιδείας, η επέλαση των μνημονίων και της διαρκούς κρατικής πολιτικής λιτότητας.
Η φετινή 8 Μάρτη έρχεται μέσα σε νέες προκλήσεις και επιθέσεις της κυβέρνησης απέναντι στις γυναίκες και το εργατικό κίνημα συνολικά.
Η πρόσφατη επίθεση στο δικαίωμα στην έκτρωση με τις αφίσες για τα “αγέννητα” παιδιά ξεσήκωσε τεράστια οργή. Επιστρατεύουν τον πιο χυδαίο σεξισμό, την προσπάθεια για πισωγύρισμα των γυναικών για να καλύψουν τις ιδιωτικοποιήσεις και τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και τις απολύσεις των συμβασιούχων.
Η επιστροφή στις “παραδοσιακές αξίες” που θέλουν τη γυναίκα στο σπίτι να γεννάει και να μεγαλώνει παιδιά, να φροντίζει το σύζυγο και τους ηλικιωμένους είναι ο πιο φθηνός τρόπος αναπαραγωγής της εργατικής τάξης και είναι απαραίτητος μέσα στη μεγαλύτερη κρίση του συστήματος.
Χρειάζεται περισσό θράσος ακροδεξιές φωνές να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα αγέννητα παιδιά και ταυτόχρονα να πνίγουν προσφυγόπουλα στο Αιγαίο ή να τα αφήνουν να πεθαίνουν στις Μόριες από ασθένειες χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μετά το κόψιμο του ΑΜΚΑ.
Φέτος ακόμα πιο δυναμικά να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα των γυναικών μαζί και με τις προσφύγισσες στη Μόρια και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που διεκδικούν ελευθερία και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης! Είναι οι ίδιοι που κλείνουν παιδιατρικά νοσοκομεία, όπως έγινε με το παράρτημα του Αγλαϊα Κυριακού στην Καλλιθέα, την παιδοψυχιατρική στο Παίδων Πεντέλης, που κλείνουν παιδικούς σταθμούς, απολύουν αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Απειλούν με απολύσεις τους συμβασιούχους που στην πλειοψηφία τους είναι γυναίκες.
Καταργούν τις ΣΣΕ, τα σταθερά επιδόματα για τα παιδιά, κλείνουν τα ΚΑΠΗ, βάζουν στόχο να διαλύσουν το Βοήθεια στο Σπίτι, τα γηροκομεία.
Οι εργαζόμενες σε ΜΚΟ εργαζόμαστε σε συνθήκες πλήρους επισφάλειας υπογράφοντας επαναλαμβανόμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου υπό το φόβο της απόλυσης και βρισκόμαστε σε διαρκή εργασιακή ομηρεία με ολοένα μεγαλύτερη παραβίαση των εργασιακών μας δικαιωμάτων.
Όλες και όλοι εμείς, εργαζόμενες κι εργαζόμενοι, που παλεύουμε για προσλήψεις, αυξήσεις, δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία για όλους, προχωράμε σε συλλαλητήριο στις 8 του Μάρτη, Ημέρα της Γυναικών στις 12μμ στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Εκείνη την ημέρα ξεσηκωνόμαστε και κατεβαίνουμε στον δρόμο ζητώντας:
💋Κατάργηση των ανισοτήτων και διακρίσεων στην εργασία!
💋Προστασία της μητρότητας, άδειες ανατροφής τέκνων!
💋Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους/ες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου