Οργανώνουμε την απεργιακή 8 Μάρτη σε εργατικούς χώρους και γειτονιές

Φέτος κλείνουν 110 χρόνια από την καθιέρωση της 8 Μάρτη ως Παγκόσμιας Ημέρας Γυναικών, σύμβολο της πάλης για τη γυναικεία απελευθέρωση. Αναδημοσιεύουμε άρθρο της Μαρίας Στύλλου στο περιοδικό «Σοσιαλισμός από τα Κάτω» για τη μεγάλη αυτή επέτειο και σας καλούμε όλες και όλους την Τρίτη 4 Φλεβάρη στον πολυχώρο Ρομάντσο (Αναξαγόρα 3-5) στις 7μμ για να οργανώσουμε μαζί μια 8 Μάρτη – σεισμό!

Ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ που κλιμακώνει τις επιθέσεις στις γυναίκες και την εργατική τάξη συνολικά, με κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, με ξήλωμα του κράτους πρόνοιας, με σεξιστικές προκλήσεις όπως αυτή που εξαπολύεται ενάντια στο δικαίωμά μας στην έκτρωση, απαντάμε: Δεν θα περάσουν!

 110 χρόνια μετά, οι γυναίκες στην πρώτη γραμμή των αγώνων!

Παλεύουμε –Διεκδικούμε – Απεργούμε!

Παρίσι, Παραμονή Χριστουγέννων. Παράσταση από τις απεργούς μπαλαρίνες της Όπερας.

110 χρόνια από την καθιέρωση της παγκόσμιας μέρας γυναικών. Τα διδάγματα και η συνέχεια

Η Μαρία Στύλλου θυμίζει πώς καθιερώθηκε η 8 Μάρτη και γιατί μέχρι σήμερα είναι σταθμός στη μάχη για την απελευθέρωση των γυναικών και όλων των καταπιεσμένων.

Το 1910 έγινε η δεύτερη διεθνής διάσκεψη σοσιαλιστριών γυναικών και πήρε την απόφαση να καθιερώσει τις 8 Μάρτη σαν μέρα που σηματοδοτεί την πάλη για την απελευθέρωση των γυναικών. Η οργάνωση της διάσκεψης δεν ήταν εθιμοτυπική, αλλά είχε σαν στόχο να συζητήσει και να αποφασίσει πώς θα έπρεπε τα σοσιαλιστικά κόμματα, αλλά και οι γυναικείες οργανώσεις να παλέψουν για την ψήφο και  για όλες τις διεκδικήσεις των γυναικών: ενάντια στις διακρίσεις (όχι μόνο πολιτικά αλλά και οικονομικά), η πάλη για να μπουν οι γυναίκες στα συνδικάτα, αλλά και οι διαφοροποιήσεις του γυναικείου σοσιαλιστικού κινήματος από τις αστές φεμινίστριες.

Είχε προηγηθεί η πρώτη συνδιάσκεψη που έγινε στη Στουτγάρδη το 1907 και προετοίμασε το έδαφος για τη δεύτερη που έγινε στην Κοπεγχάγη στη Δανία. Στη Στουτγάρδη η διαφωνία ανάμεσα στα διάφορα κομμάτια των σοσιαλιστριών γυναικών ήταν πολύ πιο σκληρή με δυο βασικές απόψεις. Αυτή των επαναστατριών γυναικών, ανάμεσα τους η Κλάρα Τσέτκιν και η Αλεξάνδρα Κολλοντάϊ, που υποστήριζαν το δικαίωμα καθολικής ψηφοφορίας για όλες τις γυναίκες, για όλες τις εθνικότητες, χρώμα και φυλή, χωρίς προϋποθέσεις μόρφωσης και απασχόλησης. Ήταν η άποψη των εργατριών γυναικών και των επαναστατριών που συμμετείχαν στα αριστερά τμήματα της σοσιαλδημοκρατίας μέσα στις χώρες τους. Και από την άλλη, η άποψη των υποχωρήσεων στο εφικτό. Δηλαδή με επιρροές από το κίνημα των αστών φεμινιστριών που έπαιζαν καθοριστικό ρόλο σε μια σειρά χώρες χώρες.

Στις ΗΠΑ το κίνημα για την ψήφο στις γυναίκες ξεκίνησε στα μέσα του 19ου αιώνα, επηρεασμένο από τους αγώνες ενάντια στην απελευθέρωση των δούλων. Για ένα τέταρτο του αιώνα, τα δύο κινήματα πάλευαν μαζί και το ένα δυνάμωνε το άλλο. Το 1866 το άρθρο 14 του Συντάγματος έδωσε ψήφο στους μαύρους αλλά όχι στις γυναίκες (λευκές και μαύρες). Η αντίδραση των φεμινιστριών ήταν να βγουν ανοιχτά ενάντια στην ψήφο στους «ξένους» και στη συνέχεια ενάντια στην ψήφο σε «όλες τις γυναίκες». Το αίτημα για γενίκευση της ψήφου ήταν για τις επαναστάτριες όχι μόνο δεμένο με την αντίληψη για την ενότητα της εργατικής τάξης ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή και θρησκεία, αλλά και δεμένο με την ανάγκη δυνατού εργατικού κινήματος ενάντια στην κυρίαρχη τάξη και το σύστημα.

Σύσκεψη για την οργάνωση της 8 Μάρτη, 4/2

Παλεύουμε, Διεκδικούμε, Απεργούμε

Σύσκεψη για την οργάνωση της 8 Μάρτη
Τρίτη 4 Φλεβάρη, 7μμ
Πολυχώρος Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5

Η φετινή 8 Μάρτη έρχεται μέσα σε νέες προκλήσεις και επιθέσεις της κυβέρνησης της ΝΔ απέναντι στις γυναίκες και το εργατικό κίνημα συνολικά.
Η πρόσφατη επίθεση στο δικαίωμα στην έκτρωση με τις αφίσες για τα “αγέννητα” παιδιά ξεσήκωσε τεράστια οργή. Επιστρατεύουν τον πιο χυδαίο σεξισμό, την προσπάθεια για πισωγύρισμα των γυναικών για να καλύψουν τις ιδιωτικοποιήσεις και τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και τις απολύσεις των συμβασιούχων.
Η επιστροφή στις “παραδοσιακές αξίες” που θέλουν τη γυναίκα στο σπίτι να γεννάει και να μεγαλώνει παιδιά, να φροντίζει το σύζυγο και τους ηλικιωμένους είναι ο πιο φθηνός τρόπος αναπαραγωγής της εργατικής τάξης και είναι απαραίτητος μέσα στη μεγαλύτερη κρίση του συστήματος.
Χρειάζεται περισσό θράσος ακροδεξιές φωνές όπως του Άδωνη Γεωργιάδη να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα αγέννητα παιδιά, για την “επιβίωση του έθνους” και ταυτόχρονα να πνίγουν προσφυγόπουλα στο Αιγαίο, να πεθαίνουν στις Μόριες από ασθένειες αφού τους κόψανε και τον ΑΜΚΑ. Είναι οι ίδιοι που κλείνουν παιδιατρικά νοσοκομεία, όπως έγινε με το παράρτημα του Αγλαϊα Κυριακού στην Καλλιθέα, την παιδοψυχιατρική στο Παίδων Πεντέλης, που κλείνουν παιδικούς σταθμούς, απολύουν αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Απειλούν με απολύσεις τους συμβασιούχους που στην πλειοψηφία τους είναι γυναίκες. Καταργούν τις ΣΣΕ, τα σταθερά επιδόματα για τα παιδιά, κλείνουν τα ΚΑΠΗ, βάζουν στόχο να διαλύσουν το Βοηθεια στο Σπίτι, τα γηροκομεία.
Αλλά οι μάχες του εργατικού κινήματος με τις γυναίκες στην πρώτη γραμμή δεν τους αφήνει να μας γυρίσουν πίσω! Το 2019 για πρώτη φορά στις 8 Μάρτη έγινε απεργία με αιτήματα για δημόσιους δωρεάν παιδικούς σταθμούς που θα λειτουργούν όλο το 24ωρο, ισότητα στους μισθούς και τις συντάξεις, ΚΑΠΗ και γηροκομεία σε κάθε γειτονιά, δημόσιες και δωρεάν δομές για οικογενειακό προγραμματισμό, δημόσιες και δωρεάν εκτρώσεις και αντισύλληψη. Οι αναπληρώτριες εκπαιδευτικοί παλεύουν για άδεια κύησης και μητρότητας. Οι συμβασιούχοι στα νοσοκομεία την ανανέωση των συμβάσεων τους, οι καθαρίστριες στο αντικαρκινικό νοσοκομείο “Άγιος Σάββας” που ήταν και στο κεφάλι της διαδήλωσης πέρσι στις 8 Μάρτη την παραμονή τους στη δουλειά.
Το κέρδισμα αυτής της μάχης δυναμώνει όλη την εργατική τάξη, άντρες και γυναίκες, απέναντι στα αφεντικά. Οι εικόνες που έρχονται από όλο τον κόσμο στέλνουν δυνατό μήνυμα ότι ο ξεσηκωμός ενάντια στη γυναικεία καταπίεση είναι διεθνής! Από τις μπαλαρίνες που απεργούν στο Παρίσι που σαρώνεται από τις απεργίες για το ασφαλιστικό του Μακρόν, μέχρι τις γυναίκες στο Λίβανο και το Σουδάν, τις γυναίκες στη Χιλή, το Χονγκ Κονγκ και την Αμερική του Τραμπ! Οι ρίζες του σεξισμού και των διακρίσεων είναι κοινές και βρίσκονται στο σάπιο σύστημα του καπιταλισμού. Το 2020 συμπληρώνονται εκατόν δέκα χρόνια από το συνέδριο που καθιέρωσε την 8 Μάρτη σαν διεθνή μέρα των γυναικών. Ήταν η περίοδος που σε Ευρώπη και Αμερική ξεσπούσαν μεγάλες απεργίες και κινήματα όπου πρωτοστάτησαν γυναίκες. Κορυφαίο παράδειγμα είναι ο ρόλος των γυναικών στη ρώσικη επανάσταση η οποία ξεκίνησε με μία μαζική από τα κάτω απεργία στις 8 Μάρτη το 1917 και οδήγησε στην έφοδο στον ουρανό. Αυτή η επέτειος αξίζει να γιορταστεί με μαζικές απεργιακές διαδηλώσεις.
Οργανώνουμε συζητήσεις στους χώρους δουλειάς μας, στις σχολές μας, τις γειτονιές μας, συσπειρώνουμε σωματεία, συνδικάτα, πρωτοβουλίες γυναικών, ΛΟΑΤΚΙ, συλλόγους γονέων και κατεβαίνουμε μαζικά στη διαδήλωση στις 8 Μάρτη.

ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ 8 ΜΑΡΤΗ
Web: kinisi8m.blogspot.com • email: kinhsh8marth@gmail.com FB: Κίνηση για μια απεργιακή 8 Μάρτη
Επικοινωνία: 210 5247584, 6996 244515